കേള്‍ക്കുന്ന ആര്‍ക്കും തീര്‍ത്തും ഇഷ്ടപ്പെടുന്ന വരികള്‍..
മനസിലാകുന്ന വരികള്‍..
നല്ല ഈണത്തില്‍ അത് പാടിയപ്പോള്‍ നെഞ്ചില്‍ എവിടെയോ ....
ഒരു പിടപിടപ്പ്..
പക്ഷെ ചിന്തി ച്ചപ്പോള്‍ ...
തീര്‍ന്നിട്ടില്ല... എന്റെ ഈ.. ഇഹലോകതോടുള്ള ആസക്തി...
മരണ കിടക്കയില്‍ കിടക്കുമ്പോഴും ആ അറിവ് ഞാന്‍ സ്വയക്തമാക്കിയില്ല..
ഇവിടെ എല്ലാം നൈമിഷികം മാത്രം.. എന്ന അറിവ്.. അടിച്ചു ഉറപ്പിക്കല്‍..
പോകും എന്റെ മാതാവും പിതാവും മക്കളും ഭാര്യയും സമ്പത്തും എല്ലാം...
അവസാനം എന്റെ ചെയ്തികള്‍ മാത്രം ബാക്കി ആകും..
ആ അറിവ് .. അത് അറിഞ്ഞു... ഭയത്തോടെ ഉള്ള ജീവിതം..
അതാണ് എന്റെ ലക്ഷ്യം.. അതാവണം നമ്മുടെ ലക്ഷ്യം..
ആ കവിത.. :
മരണം എത്തുന്ന നേരത്ത് നീ എന്റെ അരികില്‍ ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ..
കനലുകള്‍ കോരി മരവിച്ച വിരലുകള്‍ ഒടുവില്‍ നിന്നെ തലോടി ശമിക്കുവാന്‍..
ഒടുവിലായ് അകത്തേക്ക് എടുക്കും ശ്വാസ കണികയില്‍ നിന്റെ ഗന്ധം ഉണ്ടാകുവാന്‍..
മരണം എത്തുന്ന നേരത്ത് നീ നേറെ അരികില്‍ ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ..
ഇനിതുരക്കേണ്ട തില്ലാത്ത്ത കണ്‍കളില്‍ പ്രിയാതെ നിന്‍ മുഖം മുങ്ങി കിടക്കുവാന്‍..
ഒരു സ്വരം പോലും ഇനി എടുക്കാതോരീ ചെവികള്‍ നിന്‍സ്വര മുദ്രയാല്‍ മൂടുവാന്‍..
അറിവും ഓര്‍മയും കത്തും ശിരസില്‍ നിന്‍ ഹരിത സ്വച്ച സ്മരണകള്‍ പെയ്യുവാന്‍..
മരണം എത്തുന്ന നേരത്ത് നീ എന്റെ അരികില്‍ ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ..
അധരമാം ചുംബനത്തിന്റെ മുറിവ് നിന്‍ മധുര നാമ ജപതിനാല്‍ കൂടുവാന്‍..
പ്രണയമേ നിന്നിലെക്ക് നടന്നോരെന്‍ വഴികള്‍ ഓര്‍ത്തു എന്റെ പാദം തണുക്കുവാന്‍ ..
അതുമതി ഈ ഉടല്‍ മൂടിയ മണ്ണില്‍ നിന്ന് ഇവന് പുല്‍കൊടിയായുയിര്തെല്‍ക്കുവാന്‍..
മരണം എത്തുന്ന നേരത്ത് നീ എന്നരികില്‍ ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ..
മരണം എത്തുന്ന നേരത്ത് നീ എന്റെ അരികില്‍ ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ..
മരണം എത്തുന്ന നേരത്ത് നീ എന്റെ അരികില്‍ ഇത്തിരി നേരം ഇരിക്കണേ..
